روانکار گیاهی یا همان فود گرید چیست و چرا از آنها استفاده می‌کنیم؟ آنها چه تفاوتی با دیگر روانکارهای موجود در صنعت دارند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت روان‌کننده‌های غذایی باید همان عملکردهای فنی هر روان‌کننده دیگری را انجام دهند. یعنی محافظت در برابر سایش، اصطکاک، خوردگی و اکسیداسیون، اتلاف حرارت و قدرت انتقال، سازگاری با لاستیک و آب بندی‌ها. علاوه بر این، روانکارهای گیاهی (Food-grade) باید از نظر فیزیولوژیکی بی‌اثر، بی‌مزه، بی بو و مورد تایید بین‌المللی باشند. در ادامه همراه ما باشید تا بگوییم این روانکار چگونه تولید شده و چه ویژگی‌هایی دارد؟
روانکار خوراکی یا همان Food-grade چیست؟
روان‌کننده گرید غذایی نوعی روان‌کننده است که به طور ویژه برای استفاده در تجهیزات فرآوری و بسته بندی مواد غذایی طراحی شده. برای کاهش اصطکاک و سایش قطعات متحرک استفاده می‌شود که به افزایش کارایی و افزایش طول عمر تجهیزات کمک می‌کند. از آنجا که محصولات غذایی معمولاً در تماس مستقیم با دستگاه‌های تولید کننده هستند، تجهیزات و دستگاه‌های غذایی اهمیت زیادی پیدا می‌کنند. ترکیبات شیمیایی موجود در مواد می‌توانند منجر به انتقال قطعات ریز ماده به محصول شوند. هنگامی که تجهیزات به گونه‌ای طراحی می‌شوند که درجه مواد غذایی دارند، از این خطرات اجتناب می‌شود.
اقلامی که برای تولید، به گریس خوراکی نیاز دارند عبارت‌اند از:
- غذا
- نوشیدنی‌ها
- داروها و مکمل‌ها
- لوازم آرایشی
- خوراک حیوانات و غذای حیوانات خانگی
تجهیزاتی که در این شرکت‌‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، همانند مابقی صنایع با چالش‌های روانکاری مواجه هستند. اینگونه روانکارها باید قابلیت پمپاژ و اکسیداسیون خوب، پایداری هیدرولیکی و حرارتی داشته باشند. به همین دلیل است که بسیاری از روان‌کننده‌های مورد استفاده صنایع دیگر، برای استفاده در صنایع غذایی مجاز نیستند. همچنین باید در برخورد با مواد غذایی و دارو ترکیب نشود. علاوه بر این، برای حفاظت از محیط زیست مزایایی دارند.
دسته‌بندی و درجه‌بندی روانکار Food-grade
انواع مختلف روان‌کننده‌ها بر اساس احتمال تماس آنها با غذاها به دسته‌هایی تقسیم می‌شوند. آنها در سراسر جهان با نام‌های H1 H2 یا H3 تعیین می‌شوند. تایید و ثبت یک روان‌کننده جدید در یکی از این دسته‌بندی‌ها به مواد تشکیل دهنده به کار رفته در ترکیب بستگی دارد.
طبقه‌بندی اولیه روان‌کننده‌های غذایی (H1، H2 و H3) در ابتدا توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA) ایجاد شد. تا زمانی که فدراسیون ملی بهداشت مسئولیت آن را بر عهده گرفت. دسته‌بندی‌ها به شرح زیر است:
- روان کننده‌های H1: مورد استفاده در محیط‌های فرآوری. در محیط‌هایی که ممکن است تماس تصادفی با غذا رخ دهد. با این حال، چنین تماسی به مقدار کمی محدود می‌شود. این روان‌کننده‌ها برای تماس مستقیم عمدی با مواد غذایی در نظر گرفته نشده‌اند، بلکه در مواردی که ممکن است تماس ایجاد شود، بی ضرر است. فرمول‌های روان‌کننده فقط می‌توانند از پایه‌ها، افزودنی‌ها و غلیظ‌کننده‌های تایید شده تشکیل شوند.
- روان کننده‌های H2: این دسته از روانکارها در جایی که امکان تماس تصادفی با مواد غذایی را ندارد، مورد استفاده است. بر خلاف H1، روان کننده‌های H2 را می‌توان در یک کارخانه تولید مواد غذایی استفاده کرد اما نه در خط تولید. با این حال، آنها نباید حاوی مواد سرطان‌زا، جهش‌زا، تراتوژن یا اسیدهای معدنی باشند.
- روان کننده‌های H3: این دسته از روانکارها برای جلوگیری از زنگ‌زدگی روی قلابها، چرخ دستی‌ها و سایر تجهیزات فلزی استفاده می‌شوند.
دستورالعمل فرمولاسیون روانکار خوراکی
با توجه به الزامات استاندارد این محصولات نباید حاوی فلزات سنگین باشند. همچنین در ترکیبات خود نباید موادی به عنوان سرطان‌زا، موتاژن یا جهش‌زا و تراتوژن داشته باشند. سرطان‌زا ماده‌ای است که در صورت بلعیدن، ممکن است باعث سرطان شود. موتاژن ماده‌ای است که باعث جهش می‌شود. تراتوژن عاملی است که بروز ناهنجاری‌های مادرزادی را افزایش می‌دهد.
در واقع روان‌کننده‌های گیاهی (Food-grade) باید از نظر طعم و بو خنثی باشند. علاوه بر این، باید با توجه به کاربرد به گونه‌ای انتخاب شوند که در قطعاتی که تحت فشار سنگین و بازه حرارتی متنوع هستند، کارایی خود را از دست ندهند.
برندهای تولید کننده روانکار خوراکی
در لیست زیر به مهم‌ترین و معروف‌ترین این برندها اشاره می‌کنیم:
- اس کا اف (SKF )
- کلوبر
- مولیکوت
- شل
- کرونس
- توتال
- موبیل
- کاسترول
- مولی اسلیپ
قوانین حاکم بر نگهداری روانکارهای فود گرید
مجموعه قوانینی که بر همه موضوعات مرتبط با ایمنی مواد غذایی حاکم است، کد مقررات فدرال (CFR) است. این آیین‌نامه بیان می‌کند که مدیران کارخانه باید در حفظ روان‌کننده‌های مورد استفاده در تولید کوشا باشند. همچنین مقرراتی را برای نگهداری و جابجایی این روان‌کننده‌ها وضع می‌کند.
- روانکارهای غذایی باید همیشه در مکانی جدا از روان‌کننده‌های غیر غذایی و روغن‌های پسماند نگهداری شوند.
- تا حد امکان باید در ظرف اصلی خود نگهداری شوند.
- محل نگهداری روان کننده‌ها باید همیشه تمیز و مرتب نگه داشته شوند. درب‌ها باید بلافاصله پس از استفاده تعویض شوند. برچسب‌ها باید قابل مشاهده باشند و خود محل‌های ذخیره‌سازی باید به وضوح برچسب گذاری شوند تا نشان دهند که فقط روان‌کننده‌های کلاس H1 ممکن است در آنجا ذخیره شوند.
نتیجهگیری
با توجه به اهمیت روانکارهای خوراکی در صنعت، تمام سعی ما بر تکمیل اطلاعات شما از این روانکارها بود. با داشتن اطلاعات درباره اینکه روانکار خوراکی چیست؟ در کجا کاربرد دارد؟ چه برندهایی روانکار خوراکی را تولید می‌کنند؟ به اطلاعات مفیدی دست می‌یابید. در این صورت تصمیم‌گیری برای خرید آسان‌تر می‌شود.
منبع
https://www.plantengineering.com/articles/food-grade-lubricants/
برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
روان‌کننده گرید غذایی نوعی روان‌کننده است که به طور ویژه برای استفاده در تجهیزات فرآوری و بسته بندی مواد غذایی طراحی شده. برای کاهش اصطکاک و سایش قطعات متحرک استفاده می‌شود که به افزایش کارایی و افزایش طول عمر تجهیزات کمک می‌کند.
تاثیرات زیست محیطی استفاده از روان‌کننده غذایی می‌تواند بسته به محصول خاص و نحوه استفاده از آن متفاوت باشد. با این حال، روان‌کننده‌های فود گرید به گونه‌ای طراحی شده‌اند که دوستدار محیط زیست بوده و کمترین تاثیر را بر محیط زیست داشته باشند. آنها معمولا غیر سمی، زیست تخریب پذیر هستند و حاوی مواد شیمیایی مضر مانند فلزات سنگین یا ترکیبات آلی فرار (VOCs) نیستند.
- غذا
- نوشیدنی‌ها
- داروها و مکمل‌ها
- لوازم آرایشی
- خوراک حیوانات و غذای حیوانات خانگی
مهم‌ترین و معروف‌ترین این برندها:
- اس کا اف (SKF )
- کلوبر
- مولیکوت
- شل
- کرونس
- توتال
- موبیل
- کاسترول
- مولی اسلیپ
