با خنکتر شدن هوا ممکن است زیاد نگران افزایش دمای روغن نباشید، اما واقعیت این است که هر سیستم هیدرولیک صنعتی که دمای بالاتر از 140 درجه داشته باشد، با احتمال گرمای شدید مواجه است. در نظر بگیرید که به ازای هر 18 درجه افزایش دمای بالای 140 درجه، عمر روغن به نصف کاهش مییابد. سیستمهایی که در دمای بالا کار میکنند میتوانند لجن تولید کنند که منجر به چسبیدن قرقرههای شیر میشود. پمپها و موتورهای هیدرولیک روغن بیشتری را در دماهای بالا بایپس میکنند که باعث میشود دستگاه با سرعت کمتری کار کند. در برخی موارد، دمای بالای روغن میتواند انرژی الکتریکی را به منظور ایجاد جریان بیشتر در موتور محرک پمپ هدر دهد. اورینگها همچنین در دماهای بالاتر سخت میشوند و منجر به نشت بیشتر در سیستم خواهد شد. بنابراین این سوال پیش میآید اگر دمای روغن بالاتر از 140 درجه برسد، چه بررسیها و آزمایشهایی را باید انجام دهید؟
مقاله "علت داغ شدن روغن هیدرولیک" شما را در درک علل زمینهای یاری میکند.
روغن هیدرولیک به دلایل مختلف ممکن است گرم شود، بنابراین باید دمای آن را کنترل کرد. بدون شک میدانید گرمای بیش از حد میتواند منجر به اختلال در عملکرد سیستم و کاهش راندمان دستگاه شما شود.
علل تولید گرما
سیستم هیدرولیک مقدار معینی گرما تولید میکند. تقریباً 25 درصد از اسب بخار الکتریکی ورودی برای غلبه بر تلفات حرارتی در سیستم استفاده خواهد شد. به خاطر داشته باشید هر گاه روغن به مخزن منتقل شود و کار مفیدی انجام نشود، گرما تولید میشود.
تلورانس داخل پمپها و شیرها معمولاً ده هزارم اینچ است. این تولرانسها به مقدار کمی روغن اجازه میدهد تا به طور مداوم در اجزای داخلی دور بزند و باعث افزایش دمای سیال شود. هنگامی که روغن از میان خطوط عبور میکند، با یک سری مقاومتها مواجه میشود. برای مثال، کنترلهای جریان، شیر پروپرشنال هیدرولیک (شیر تناسبی هیدرولیک) و شیرهای سروو با محدود کردن جریان، سرعت جریان روغن را کنترل میکنند. هنگامی که روغن از طریق شیرها جریان مییابد، افت فشار رخ میدهد. این بدان معنی است که فشار بالاتری در درگاه ورودی شیر نسبت به درگاه خروجی وجود خواهد داشت. هر زمان که روغن از فشار بالاتر به فشار کمتر جریان یابد، گرما تولید شده و در روغن جذب میشود.
هنگامی که یک سیستم در ابتدا طراحی میشود، مخزن و مبدلهای حرارتی به گونهای اندازه میشوند که گرمای تولید شده را حذف کنند. مخزن اجازه میدهد تا مقداری از گرما از طریق دیوارهها به جو پخش شود. در صورت اندازه مناسب، مبدلهای حرارتی باید تعادل گرما را از بین ببرند و سیستم را قادر سازند تا در حدود 120 درجه فارنهایت کار کند.
پمپهای جبرانکننده فشار
رایجترین نوع پمپ، پمپهای پیستونی جبران کننده فشار است (Pressure-Compensating, Piston-Type Pump). تلورانس بین پیستون و بشکه تقریباً 0.0004 اینچ است. مقدار کمی روغن در درگاه خروجی پمپ از این تولرانسها عبور کرده و به داخل محفظه جریان مییابد. سپس روغن از طریق خط تخلیه کیس به مخزن منتقل میشود. این جریان تخلیه موردی کار مفیدی انجام نمیدهد و بنابراین به گرما تبدیل میشود.
دبی (نرخ جریان) معمولی خارج از خط تخلیه کیس 1 تا 3 درصد حداکثر حجم پمپ است. به عنوان مثال، یک پمپ 30 گالن در دقیقه (GPM, gallon-per-minute) باید تقریباً 0.3 تا 0.9 GPM روغن داشته باشد که از طریق تخلیه کیس به مخزن باز گردد. افزایش شدید این دبی باعث افزایش قابل ملاحظه دمای روغن میشود.
برای بررسی جریان، خط را میتوان به یک ظرف با اندازه مشخص منتقل و زمانبندی کرد. یک فلومتر (جریانسنج) همچنین میتواند به طور دائم در خط تخلیه کیس برای نظارت بر دبی نصب شود. این بررسی بصری را می توان به طور منظم برای تعیین میزان روغن بایپس شده انجام داد. وقتی دبی روغن به 10 درصد حجم پمپ رسید، پمپ باید تعویض شود.
در طول کارکرد معمولی، زمانی که فشار سیستم کمتر از تنظیم جبران کننده 1200 پوند بر اینچ مربع است، صفحه داخلی در حداکثر زاویه توسط فنر نگه داشته میشود تا پیستون ها به طور کامل به داخل و خارج حرکت کنند و به پمپ اجازه میدهد حداکثر حجم را ارائه دهد. جریان از درگاه خروجی پمپ از طریق قرقره جبران کننده مسدود میشود.
هنگامی که فشار به 1200 پوند بر اینچ مربع رسید، قرقره جبرانکننده جابجا میشود و روغن را به سمت سیلندر داخلی هدایت میکند. همانطور که سیلندر گسترش می یابد، زاویه سواشپلیت به یک موقعیت تقریبا عمودی حرکت میکند. پمپ فقط روغن کافی برای حفظ تنظیم فنر متناسب با فشار را تحویل میدهد. تنها گرمای تولید شده توسط پمپ در این زمان، روغنی است که از کنار پیستونها و از طریق خط تخلیه کیس جریان مییابد.
برای تعیین میزان گرمایی که پمپ در هنگام جبران تولید میکند، میتوان از فرمول زیر استفاده کرد:
0.00583* (فشار بر حسب پوند بر اینچ مربع)GPM*PSI(گالن بر دقیقه)=اسب بخار (HP)
با فرض اینکه پمپ از 0.9 GPM عبور میکند و جبرانکننده روی 1200 PSI تنظیم شده است، مقدار تولید گرما عبارت است از: HP = 0.9 x 1200 x 0.000583 یا 0.6296.
تا زمانی که کولر و مخزن سیستم بتواند حداقل 0.6296 اسب بخار گرما را حذف کند، دمای روغن نباید افزایش یابد. اگر دور زدن به 5 GPM افزایش یابد، بار حرارتی به 3.5 اسب بخار افزایش مییابد (HP = 5 x 1200 x 0.000583 یا 3.5). اگر کولر و مخزن قادر به حذف حداقل 3.5 اسب بخار حرارت نباشند، دمای روغن افزایش پیدا میکند.
شیرهای تسکیندهنده
بسیاری از پمپهای جبرانکننده فشار از یک شیر کمکی به عنوان پشتیبان ایمنی در صورت چسبیدن قرقره جبرانکننده در موقعیت بسته استفاده میکنند. شیر تخلیه باید 250 PSI بالاتر از تنظیم جبرانکننده فشار تنظیم شود. اگر تنظیم شیر تسکین بالاتر از تنظیم جبرانکننده باشد، هیچ روغنی نباید از طریق قرقره شیر کمکی جریان یابد. بنابراین، خط مخزن شیر باید در دمای محیط باشد. اگر جبران کننده در موقعیت نرمال نباشد، پمپ در هر زمان حداکثر حجم را ارائه میدهد. روغن اضافی که توسط سیستم استفاده نمیشود از طریق شیر تخلیه به مخزن باز میگردد. اگر این اتفاق بیفتد مقدار قابل توجهی گرما تولید میشود.
اغلب فشار در سیستم به صورت تصادفی تنظیم میشود تا دستگاه بهتر کار کند. اگر دستگیره ترنر موضعی فشار جبرانکننده را بالاتر از تنظیم سوپاپ تسکین قرار دهد، روغن اضافی از طریق ریلف به مخزن باز گشته و باعث میشود دمای روغن 30 یا 40 درجه افزایش یابد. اگر جبرانکننده نتواند جابجا شود یا بالاتر از تنظیم شیر تسکین قرار گیرد، مقدار زیادی گرما تولید میشود.
با فرض حداکثر حجم پمپ 30 GPM و شیر تخلیه که روی 1450 PSI تنظیم شده است، تولید گرما را میتوان تعیین کرد. اگر برای به حرکت درآوردن این سیستم از یک موتور الکتریکی 30 اسب بخاری استفاده شود (HP = 30 x 1450 x 0.000583 یا 25)، در این صورت 25 اسب بخار در حالت بیکار به گرما تبدیل میشود. از آنجایی که 746 وات برابر با 1 اسب بخار است، 18650 وات (746 در 25) یا 18.65 کیلووات انرژی الکتریکی هدر خواهد رفت.
سایر دریچههای مورد استفاده در سیستم مانند دریچههای تخلیه آکومولاتور و دریچههای تخلیه هوا نیز ممکن است باز نشوند و اجازه عبور روغن به مخزن در فشار بالا را بدهند. خطوط مخزن این شیرها باید در دمای محیط باشد. دور زدن مهر و موم پیستون سیلندر نیز یکی دیگر از علل شایع گرما است.
حذف حرارت
مخزن باید حداقل یک بار در سال تمیز شود. در غیر این صورت، لجن و سایر آلایندهها نه تنها میتوانند کف مخزن را بپوشانند بلکه کنارهها را نیز میپوشانند. این آلودگی به مخزن اجازه میدهد تا به جای اتلاف گرما در جو، به عنوان یک انکوباتور عمل کند.
برای مثال چنین شرایطی را به طور فرضی در نظر بگیرید اگر دمای روغن روی استاکر 350 درجه باشد. مشخص شود که فشارها تنظیم نشده، شیر تخلیه دستی تا حدی باز بوده و روغن به طور مداوم از طریق کنترل جریان که توسط موتور هیدرولیک تامین میشود، منتقل میشد. این موتور، زنجیرهای خروجی را به حرکت در میآورد که تنها 5 تا 10 بار در طول یک شیفت هشت ساعته کار میکردند. جبرانکننده پمپ و شیر تخلیه به درستی تنظیم شدهاند. در این شرایط شیر دستی بسته شده و برقکار شیر جهت موتور را خاموش میکند تا جریان را از طریق کنترل جریان مسدود شود. در این شرایط احتمالا وقتی 24 ساعت بعد دستگاه بررسی شود، دمای روغن به حدود 132 درجه فارنهایت کاهش خواهد یافت. البته روغن در این شرایط خراب میشود. برای حذف لجن و لاک باید سیستم را شستشو داد و روغن جدید نیز باید به واحد اضافه شود.
همه این مسائل ناشی از خطای انسانی میتواند باشد. در این شرایط تنظیمات نادرست سبب شد تا حجم پمپ با فشار بالا به مخزن بازگردد. شیر دستی به طور کامل بسته نشده، بنابراین اجازه میدهد روغن با فشار بالا به مخزن بازگردد. بهعلاوه ممکن است سیستم بهطور نامناسبی برنامهریزی شده باشد تا به زنجیرهها اجازه دهد فقط در صورت برداشتن بار از استاکر، بهطور پیوسته کار کنند.
دفعه بعد که مشکل گرما در یکی از سیستمهای شما رخ میدهد، به دنبال روغنی باشید که از فشار بالاتر به فشار پایین تر در سیستم جریان دارد. آنجاست که احتمالاً مشکل خود را پیدا خواهید کرد.
نکات کلی که بایددر کنترل دمای روغن هیدرولیک به آن توجه داشته باشید
- محدوده دمای بهینه: هر سیستم هیدرولیکی که در دماهای بالاتر از 140 درجه فارنهایت کار میکند خیلی گرم در نظر گرفته میشود.
– به ازای هر 18 درجه افزایش بالای 140 درجه فارنهایت، طول عمر روغن نصف میشود.
– درجه حرارت بالا میتواند منجر به مسائلی مانند تشکیل لجن، تجمع لاک و چسبندگی قرقره دریچه شود.
– پمپها و موتورهای هیدرولیک ممکن است روغن بیشتری را دور بزنند و باعث کندتر شدن عملکرد دستگاه شوند.
– دمای بالای روغن همچنین میتواند منجر به اتلاف انرژی شود زیرا موتور محرک پمپ جریان بیشتری میکشد. - علل ایجاد گرما:
– سیستمهای هیدرولیک ذاتا گرما تولید میکنند.
– تقریباً 25% از اسب بخار الکتریکی ورودی برای غلبه بر تلفات حرارتی استفاده میشود.
– گرما زمانی تولید میشود که روغن بدون انجام کار مفید به مخزن منتقل شود.
– تلرانسهای داخل پمپها و شیرها به مقدار کمی روغن اجازه میدهد که به طور مداوم اجزای داخلی را دور بزند و دمای سیال را افزایش دهد.
– کنترلهای جریان، شیرهای تناسبی و شیرهای سروو، افت فشار را ایجاد میکنند و در طول جریان روغن گرما ایجاد میکنند. - راهبردهای اتلاف گرما:
– مبدل های حرارتی نقش حیاتی در حفظ دمای مطلوب دارند.
– مخازن با اندازه مناسب اجازه میدهند مقداری گرما از دیوارههای خود دفع شود.
– مبدلهای حرارتی باید گرمای باقیمانده را حذف کنند و سیستم را قادر میسازد در حدود 120 درجه فارنهایت کار کند.
– تعمیر و نگهداری منظم، از جمله تمیز کردن و تعویض روغن، اتلاف گرمای کارآمد را تضمین میکند. - نکاتی برای کنترل دما:
– یک مبدل حرارتی برای افزایش راندمان خنککننده نصب کنید.
– از روغن با ویسکوزیته و دمای کاری مناسب برای سیستم خود استفاده کنید.
– سطح مایعات را کنترل کنید و در صورت نیاز دوباره با روغن تمیز پر کنید.
– روغن را از نظر علائم لجن یا آلودگی بررسی کنید و سریعاً آن را تعویض کنید.
کلام آخر
کنترل دمای روغن هیدرولیک برای اطمینان از عملکرد کارآمد و قابل اعتماد سیستمهای هیدرولیک بسیار مهم است. گرمای بیش از حد میتواند کیفیت روغن و اثربخشی روغنکاری را کاهش دهد و سایش قطعات را تسریع کند و در نهایت منجر به ناکارآمدی سیستم و خرابیهای احتمالی شود. برای کاهش این خطرات، روشهای مختلفی مانند مبدلهای حرارتی، فنها و خنککنندههای روغن برای تنظیم دمای روغن در محدوده بهینه استفاده میشود. تعمیر و نگهداری منظم، از جمله تعویض فیلتر، بررسی سطح روغن، و بازرسی تجهیزات خنککننده، برای جلوگیری از گرمای بیش از حد و حفظ یکپارچگی سیستم ضروری است. با اجرای استراتژیهای موثر کنترل دما، سیستمهای هیدرولیک میتوانند به طور ایمن و کارآمد عمل کنند و عملکرد و طول عمر را به حداکثر برسانند.
سوالات متداول
سیستمهای هیدرولیک در محدوده دمایی خاص عمل میکنند تا عملکرد بهینه و طول عمر قطعات را تضمین کنند. گرمای بیش از حد میتواند کیفیت روغن را کاهش دهد، سایش درزگیرها و قطعات را تسریع کند و منجر به ناکارآمدی یا خرابی سیستم شود.
دمای بالا میتواند باعث کاهش ویسکوزیته روغن شود و توانایی روغن کاری موثر و حفظ فشار هیدرولیک مناسب را کاهش دهد. این میتواند منجر به افزایش سایش قطعات، کاهش راندمان و آسیب احتمالی به مهر و موم و شیلنگ شود.
سنسورها یا گیجهای دما معمولاً در سیستمهای هیدرولیک نصب میشوند تا نظارت در زمان واقعی دمای روغن را فراهم کنند. این حسگرها می توانند آنالوگ یا دیجیتال باشند و اغلب در کنترل پنل یا داشبورد سیستم برای دید آسان ادغام می شوند.
روشهای خنککننده مانند مبدلهای حرارتی، فنها، رادیاتورها و خنککننده های روغن اغلب برای مدیریت دمای روغن هیدرولیک استفاده میشوند. علاوه بر این، تنظیم نرخ جریان سیستم، انتخاب روغنهایی با تحمل دمای بالاتر، و اجرای شیرهای کنترل دما یا ترموستاتها میتواند به تنظیم دما در محدودههای قابل قبول کمک کند.