فلزات از جمله فولاد خالص اغلب برای کاربردهای صنعتی خیلی نرم هستند. بنابراین به فرایندی برای سخت شدن نیاز دارد تا استحکام و خواص مورد نیاز آن فراهم شود. در طول فرایند سختکاری از حرارت بالا استفاده میشود که این حرارت در دماهای بسیار بالاتر از حد نیاز باید به نحوی سرکوب شود. فضاها و ترکیبات مختلفی برای خنککردن استفاده میشود که سخت کاری با روغن یکی از آنها است و با اصطلاح انگلیسی Oil Quenching شناخته میشود.
این روش برای دستیابی به خواص استحکام و سختی مورد نیاز در بسیاری از آلیاژها ایدهآل است. هنگامی که فولادی را با روغن خاموش میکنید، در مقایسه با کوئنچ با آب یا کوئنچ پلیمری، خطر ترک خوردگی کمتری وجود دارد. در این مقاله تمامی موارد مهم پیرامون سخت کاری آهن با روغن را مورد بررسی قرار میدهیم.
مقاله "روغن سختکاری با روغن سوخته چه تفاوتی دارد؟" را مطالعه بفرمایید.
روغن سختکاری یک سیال تخصصی است که برای خنکسازی کنترل شده در فرایندهای عملیات حرارتی طراحی شده است، در حالی که روغن سوخته به روغنی اطلاق میشود که دچار تخریب حرارتی شده و دیگر برای هدف اصلی خود مناسب نیست.
فرایند سختکاری فلزات چیست؟
سخت شدن آهن با روغن معمولاً به فرآیند کوئنچ اشاره دارد که یک مرحله مهم در عملیات حرارتی برای دستیابی به سختی مطلوب در فلزات از جمله آهن و فولاد است. این فرآیند شامل حرارت دادن فلز تا دمای خاص و سپس سرد کردن سریع آن با غوطه ور کردن آن در یک محیط خاموشکننده مانند روغن است.
در اینجا یک نمای کلی از روند وجود دارد:
- حرارتدهی (آنیلینگ): فلز (آهن یا فولاد) تا دمای خاصی گرم میشود. این دما بحرانی است و به نوع فلز و خواص مورد نظر بستگی دارد.
- خیساندن: فلز برای مدت معینی در این دمای بالا نگه داشته میشود تا از گرمایش یکنواخت در سراسر ساختار آن اطمینان حاصل شود. این مرحله به خیساندن معروف است.
- کوئنچ: پس از رسیدن به دمای مطلوب و دوره خیساندن، فلز با کوئنچ در محیط کوئنچ به سرعت خنک میشود. ترکیبات رایج خاموشکننده عبارتند از آب، روغن و هوا. در روش کوئنچ با روغن، فلز را برای خنکشدن در روغن غوطهور میکنند. روغن گرما را از فلز جذب و در مقایسه با آب روند خنکسازی را کند میکند. این خنکسازی کنترلشده به جلوگیری از شوکهای حرارتی سریع، که میتواند باعث ترک خوردن شود، کمک میکند. انتخاب محیط خاموشکننده (روغن، آب یا هوا) به نیازهای خاص فلز بستگی دارد. کوئنچ روغن اغلب برای فولادهایی که نیاز به تعادل در فرایند سختکاری دارند ترجیح داده میشود. این روش سرعت خنکسازی کندتر و کنترلشدهتری نسبت به آب فراهم میکند که در نتیجه خطر ترک خوردن و دفرمگی کاهش مییابد.
- تمپر کردن: پس از خاموش شدن، فلز اغلب خیلی سخت و در عین حال شکننده است. برای کاهش شکنندگی و دستیابی به بافت مورد نظر، فلز تحت تلطیف قرار میگیرد. در حین تمپر کردن، فلز برای مدت زمان مشخصی دوباره تا دمای پایینتری گرم میشود، سپس اجازه داده میشود تا خنک گردد. این امر سختی لازم را به فلز میدهد.
توجه به این نکته ضروری است که پارامترهای دقیق مانند دمای حرارت، زمان خیساندن و دمای تلطیف بسته به نوع آهن یا فولاد و خواص مکانیکی مورد نظر متفاوت است. فرآیند سختکاری به یک تعادل ظریف، کنترل دقیق دما و زمان برای دستیابی به نتایج مطلوب نیاز دارد.
روغن فلزکاری چگونه کار میکند؟
روغنهای کوئنچ دو عملکرد اصلی دارند. ابتدا با کنترل انتقال حرارت در حین کوئنچ، قطعه را سخت میکنند. دوم، آنها قطعه را از شرایط نامطلوب که ممکن است باعث دفرمگی و حتی ترک شود، محافظت میکند. خود کوئنچ سه مرحله دارد: مرحله بخار، مرحله جوش و مرحله همرفت:
- مرحله بخار زمانی اتفاق میافتد که یک فلز برای اولین بار در روغن خاموشکننده غوطهور میشود. این فلز توسط یک پتوی بخار احاطه شده است. خنکسازی در این مرحله کند است و گرما فقط از طریق تشعشع از طریق لایه بخار خارج میشود. تنها راه برای تسریع آن افزودن مواد افزودنی است که هم زدن لایه را افزایش میدهد و با سرعت بیشتری آن را پراکنده میکند. از آنجایی که این مرحله مسئول بسیاری از لکههای نرم به دست آمده در هنگام خاموش کردن است، بهتر است آن را تا حد امکان کوتاه کنید.
- مرحله جوش بعد از مرحله بخار میآید. هنگامی که پتوی بخار سرد میشود، پراکنده شده و منجر به جوشیدن هسته میشود. انتقال حرارت در این مرحله در سریعترین حالت است. زمان و سرعت دقیق انتقال به ترکیب مولکولی روغن بستگی دارد.
- مرحله همرفتی زمانی اتفاق میافتد که دمای رابط بین فلز و روغن به زیر نقطه جوش روغن میرسد. انتقال حرارت به ویسکوزیته روغن بستگی دارد که به نوبه خود تحت تأثیر درجه تجزیه روغن است. سرعت انتقال حرارت با ویسکوزیته روغن نسبت معکوس دارد، در حالی که ویسکوزیته با تجزیه رابطه مستقیم دارد. البته افزایش تجزیه با تشکیل لجن همبستگی دارد که باعث جذب ناهموار و در نتیجه نرخ سرد شدن نابرابر میشود.
انواع روغن سختکاری
در حالی که انواع مختلفی از روغنها در کوئنچ مورد استفاده قرار میگیرند، دو طبقهبندی رایج که مورد استفاده قرار میگیرند روغنهای سریع و داغ هستند. همانطور که از نام آنها پیدا است، روغنهای سریع اقلام را سریعتر خنک میکنند. آنها برای کاهش طول مرحله بخار و افزایش طول مرحله جوش فرموله شدهاند. این روغنها برای فولاد کم کربن و آلیاژهایی با سختی کم عالی هستند. روغنهای داغ در دماهای بالا استفاده میشوند و اطمینان حاصل میکنند که دمای هسته و سطح یک قطعه در طول کوئنچ زیاد تغییر نمیکند. به این ترتیب خطر دفرمگی و ترک خوردگی کاهش مییابد. در حالی که خاموش کردن با روغنهای داغ بیشتر طول میکشد، آنها خنککننده یکنواختتری را از طریق سطح مقطع قطعه ارائه میکنند. آنها برای آلیاژهای بسیار سخت موثر هستند. البته انواع مختلفی از روغنها میتوانند در این دو دسته قرار گیرند. در اینجا یک تفکیک تقریبی از روغنهای مختلف وجود دارد که میتوان از آنها برای خاموش کردن استفاده کرد:
- روغن موتور: در حالی که به طور خاص برای چنین کاربردی طراحی نشدهاند، روغن موتورهای جدید و کارکرده را میتوان برای خاموش کردن استفاده کرد. آنها به دلیل هزینه کم بسیار محبوب هستند و عملکرد مناسبی را ارائه میدهند. روغن موتور کارکرده نسبتاً ارزان یا حتی رایگان است، اما میتواند حاوی آلایندههای ناشی از استفاده قبلی باشد. متاسفانه، هر دو نوع روغن موتور دارای مواد افزودنی هستند که میتوانند سموم بد بو را در طول فرایند خاموشکردن آزاد کنند. استنشاق این سموم ممکن است ناامن باشد، بنابراین پوشیدن وسایل ایمنی مناسب و فضایی با تهویه کافی بسیار اهمیت دارد. علاوه بر این، به دلیل آلایندههای موجود در روغن موتور، محصول نهایی ممکن است دارای یک لایه تیره نازک باشد که آن را می پوشاند.
- روغنهای غذایی: روغنهای غذایی نسبتاً ارزان، به راحتی در دسترس و سازگار با محیطزیست هستند. روغنهای گیاهی به ویژه زمانی که به عنوان روغن خاموشکننده استفاده میشوند، تاثیرگذاری بهتری دارند. البته روغنهای گیاهی مختلف خواص متفاوتی دارند. به عنوان مثال، روغن زیتون و روغن هسته خرما سختی کمتری دارند اما چقرمگی بالاتری دارند (چقرمگی به توانایی یک متریال در جذب انرژی در برابر ضربه یا فشار تا قبل از شکست اشاره دارد). آنتیاکسیدانهای مناسب میتوانند از افزایش ویسکوزیته ناشی از تخریب روغن جلوگیری کنند.
- روغنهای معدنی و روغنهای انتقال معدنی و گیربکس: این ترکیبات جایگزین مناسبی برای روغن موتور هستند. آنها معمولاً حاوی مواد افزودنی که در فرآیند خاموش کردن اختلال ایجاد میکنند، نیستند. کوئنچهای روغن معدنی برای فولادهای سخت شده با روغن و فولادهایی که به خاموش کردن سریع نیاز دارند بسیار عالی هستند. این ترکیبات معمولاً گران اما بسیار کارآمد هستند و ظرفیت خنککنندگی بیشتری برای آلیاژهای فولادی دارند. علاوه بر این، آنها تأثیر زیستمحیطی قابل توجهی دارند زیرا زیستتخریبپذیر نیستند. همانند روغن موتور، روغن معدنی میتواند سمومی را در هوا آزاد کند.
- روغنهای تخصصی سختکاری: این روغنها به طور خاص برای خاموش کردن ساخته شدهاند. انواع مختلفی از محصولات تجاری برای مواد مختلف، سرعتها یا سایر نیازهای خاص خاموش کردن طراحی شدهاند. آنها برای ایجاد سختی یکنواخت و به حداقل رساندن دفرمگی و ترک فرموله شدهاند. علاوه بر این، میتوان انتظار داشت اقلامی که با روغن سختکاری تخصصی فراوری شدهاند، سطح صافی داشته باشند. این محصولات به دلیل کیفیت بالا و هدف تخصصی که دارند ، معمولا گرانترین نوع روغن سختکاری فلز موجود در بازار هستند.
مزایا و معایب استفاده از روغن سختکاری
مزایای استفاده از روغن سخت کاری عبارت است از:
- کاهش خطر: در مقایسه با کوئنچ با آب، خاموش کردن روغن به طور کلی منجر به دفرمگی (تغییر نامطلوب در شکل) و ترک خوردگی کمتر فلز میشود. سرعت خنک شدن کندتر به کاهش تنشهای داخلی کمک میکند و احتمال تاب برداشتن را کاهش میدهد.
- خنکسازی یکنواخت: روغن هدایت حرارتی کمتری نسبت به آب دارد که منجر به فرآیند خنکسازی تدریجی و یکنواختتر میشود. این نکته میتواند منجر به سختی یکنواختتری در سراسر مواد شود که برای بسیاری از کاربردها مطلوب است.
- محیط خاموشکننده کمتهاجمی: روغن در مقایسه با آب، ماده خاموشکننده کمتهاجمیتری به شمار میرود. این بدان معنی است که خطر ترک خوردن و دفرمگی کاهش مییابد.
- شوک حرارت کمتر: کوئنچ روغن در مقایسه با کوئنچ با آب احتمال کمتری در ایجاد شوک حرارتی دارد. شوک حرارتی میتواند ترک خوردن و سایر عیوب را به دنبال داشته باشد و سرعت کندتر در خنک شدن به کاهش این خطر کمک میکند.
- مناسب برای برخی از فولادهای آلیاژی: در فراوری برخی از فولادهای آلیاژی استفاده از روغن برای سختکاری مناسبتر است. زیرا سرعت کندتر در خنک شدن امکان تغییر ساختار ریز را بدون ایجاد استرس بیش از حد فراهم میکند.
معایب استفاده از روغن سخت کاری عبارت است از:
- سرعت کندتر در خنکسازی: سرعت کند روغن در خنک شدن در مقایسه با آب به این معنی است که فرآیند سخت شدن به طور کلی کندتر پیش میرود. برای برخی از کاربردها که سخت شدن سریع ضروری است، کوئنچ روغن ممکن است مناسبترین روش نباشد.
- سختی کمتر: در کوئنچ روغن سختی کمتری در مقایسه با کوئنچ با آب به دست میآید. در صورت نیاز به سختی بسیار بالا، کوئنچ با آب یا پلیمر ممکن است مناسبتر باشد.
- خطر آتشسوزی: خاموش کردن روغن به دلیل ماهیت قابل اشتعال روغن، خطر آتشسوزی دارد. برای به حداقل رساندن خطر آتشسوزی در فرآیند خاموشکردن باید اقدامات احتیاطی انجام شود.
- کاربرد محدود: کوئنچ روغن برای همه انواع فولاد و سایر فلزات مناسب نیست. برخی از مواد برای دستیابی به سختی و خواص مطلوب، به محیط خاموش کننده تهاجمیتری نیاز دارند.
- اثرات زیستمحیطی: استفاده از روغن به عنوان یک ماده خاموشکننده میتواند پیامدهای زیستمحیطی داشته باشد. دور ریختن روغن سختکاری استفاده شده نیاز به مدیریت مناسب برای جلوگیری از آلودگی محیطزیست دارد.
نحوهی استفاده از روغن سختکاری
تجهیزات لازم برای سخت کاری با روغن عبارت است از:
- تجهیزات ایمنی: از تجهیزات حفاظت فردی مناسب، از جمله دستکشهای مقاوم در برابر حرارت، عینک ایمنی و لباس مناسب استفاده کنید.
- حمام روغن: یک حمام روغن مناسب تهیه کنید. روغنهای معمولی کوئنچ شامل روغنهای معدنی یا روغنهای مخصوص کوئنچ هستند که برای کاربردهای خاص طراحی شدهاند.
- منبع گرمایش: فلز را با استفاده از کوره یا سایر تجهیزات گرمایشی تا دمای آستنیته توصیه شده گرم کنید. آستنیتی کردن به معنای حرارت دادن آهن یا آلیاژهای پایه آهن تا رسیدن به دمای تغییر ساختار کریستالی از فریت به آستنیت میباشد.
نحوه استفاده از روغن سخت کاری عبارت است از:
- روغن را از قبل گرم کنید: اطمینان حاصل کنید که روغن کوئنچ از قبل تا دمای توصیه شده گرم شده است. دمای روغن برای دستیابی به سختی مورد نظر بسیار مهم است. برای دمای مناسب به دستورالعملهای خاص مواد یا نمودارهای عملیات حرارتی مراجعه کنید.
- آستنیته کردن: قطعه فلزی را به طور یکنواخت تا دمای آستنیته حرارت دهید. این دما بسته به نوع فولاد یا فلز تحت فراروی متفاوت است. فلز را در این دما نگه دارید تا امکان دگرگونی کامل ریزساختار فراهم شود.
- بررسی دما: برای بررسی اینکه فلز به دمای آستنیته مطلوب رسیده است از یک دستگاه اندازهگیری دما مانند یک پیرومتر استفاده کنید. پیرومتر یا دماسنج تشعشعی نوعی دماسنج سنجش از دور است که برای اندازهگیری دمای اجسام دور استفاده میشود.
- خاموش کردن: به سرعت فلز داغ را از کوره به حمام روغن سخت کاری از قبل گرم شده منتقل کنید. از غوطه ور شدن یکنواخت اطمینان حاصل کنید و از پاشیدن آن جلوگیری به عمل آورید.
- همزدن: برای اطمینان از خنک شدن یکنواخت، فلز را درون حمام روغن هم بزنید یا حرکت دهید. این به دستیابی به سختی ثابت در سراسر مواد کمک میکند.
- نگه داشتن در روغن: فلز را در حمام روغن نگه دارید تا به اندازه کافی خنک شود. سرعت سرد شدن برای فرایند سخت شدن بسیار مهم است. برای زمان نگهداری توصیه شده به مشخصات مواد یا نمودارهای عملیات حرارتی مراجعه کنید.
- حذف و تمیز کردن: هنگامی که فلز به اندازه کافی سرد شد، آن را از روغن سختکاری خارج کنید. روغن باقیمانده را با استفاده از روشهای مناسب، مانند دمیدن هوا، پاک کنید.
- معتدل کردن: پس از خاموش کردن روغن، فلز اغلب برای اکثر کاربردها بسیار سخت و شکننده است. برای کاهش شکنندگی و بهبود دفرمگی، فرآیند تمپر کردن یا معتدل را انجام دهید. این فرایند شامل حرارت دادن مجدد فلز به دمای پایینتر و نگه داشتن آن برای مدت زمان مشخصی است.
- آخرین بررسی: یک بازرسی نهایی از فلز خاموش شده و تمپر شده انجام دهید تا مطمئن شوید که سختی مورد نظر و سایر خواص مکانیکی را برآورده میکند.
نکات و اقدامات احتیاطی که باید در نظر داشت:
- پارامترهای عملیات حرارتی توصیه شده را برای ماده خاص در حال پردازش دنبال کنید.
- بر اساس مشخصات مواد از روغن کوئنچ مناسب استفاده کنید.
- از خطر آتشسوزی مرتبط با خاموش کردن روغن آگاه باشید و اقدامات احتیاطی مناسب را انجام دهید.
- برای نظارت بر دفرمگی، ابعاد فلز را قبل و بعد از عملیات حرارتی پیگیری کنید.
نکات نگهداری روغن سختکاری
- بررسی ویسکوزیته: ویسکوزیته روغن کوئنچ را به طور مرتب چک کنید. ویسکوزیته بر سرعت خنککنندگی تاثیر میگذارد و حفظ ویسکوزیته مناسب برای نتایج عملیات حرارتی ثابت بسیار مهم است.
- سیستم فیلتراسیون: یک سیستم فیلتراسیون مناسب برای حذف آلایندههایی مانند رسوب، اکسیدها و ذرات معلق از روغن سختکاری اجرا کنید. این کار به حفظ پاکیزگی و عملکرد روغن کمک میکند.
- فیلتراسیون منظم: برای حذف ناخالصیها، فرآیندهای فیلتراسیون و تصفیه روغن را به طور منظم دنبال کنید. این امر میتواند شامل استفاده از فیلترها، سانتریفیوژها یا سایر تجهیزات تصفیه باشد.
- جلوگیری از ورود آب: اطمینان حاصل کنید که آب یا رطوبت روغن سختکاری را آلوده نمیکند. آلودگی آب منجر به تسریع تخریب روغن، کاهش راندمان خنککننده و خطرات احتمالی آتشسوزی میشود. به طور مرتب آلودگی آب را با آزمایش روغن از نظر محتوای آب بررسی کنید. کیتها یا ابزارهای تشخیص آب میتوانند به نظارت بر سطح آب در روغن کمک کنند.
- کنترل اکسیداسیون: استفاده از بازدارندههای اکسیداسیون یا افزودنیهای ضد اکسیداسیون را طبق توصیه سازنده روغن در نظر بگیرید. این افزودنیها می توانند با به حداقل رساندن تخریب اکسیداتیو به افزایش طول عمر روغن کمک کنند. در برخی موارد، استفاده از یک پوشش نیتروژن روی روغن سختکاری میتواند با محدود کردن قرار گرفتن روغن در معرض اکسیژن اتمسفر، به کاهش اکسیداسیون کمک کند.
- تجزیه و تحلیل منظم: آنالیز منظم روغن را برای ارزیابی وضعیت آن انجام دهید. این آنالیز میتواند شامل آزمایش اسیدیته، نقطه اشتعال و سایر خواص مرتبط باشد. تجزیه و تحلیل روغن بینشی در مورد سلامت روغن ارائه میدهد و میتواند به تصمیمات منطقی و مقرون به صرفه در تعمیر و نگهداری بیانجامد.
- در صورت لزوم تعویض کنید: اگر روغن علائم تخریب قابل توجهی مانند کاهش عملکرد یا خواص نامطلوب را نشان داد، آن را با روغن تازه جایگزین کنید.
- ذخیرهسازی مناسب: روغن کوئنچ را در ظروف تمیز و در بسته نگهداری کنید تا از آلودگی در حین نگهداری جلوگیری شود. آن را از قرار گرفتن در معرض نور خورشید و دمای شدید محافظت کنید.
- پیشگیری از آتشسوزی: با توجه به ماهیت قابل اشتعال روغنهای سختکاری، اقدامات لازم در پیشگیری از آتشسوزی را انجام دهید. این اقدامات شامل استفاده از تجهیزات مقاوم در برابر آتش، اطمینان از تهویه مناسب و در دسترس بودن تجهیزات آتشنشانی است.
- آموزش: اطمینان حاصل کنید کارکنانی که در تماس با روغن سختکاری هستند در مورد روشهای ایمنی آموزش دیدهاند و خطرات احتمالی مربوط به استفاده از آن را درک میکنند.
با رعایت این نکات نگهداری، میتوانید از ماندگاری و اثربخشی روغن خاموشکننده در فرایندهای عملیات حرارتی اطمینان حاصل کنید. همیشه به توصیههای خاص ارائه شده توسط سازنده روغن خاموشکننده برای شیوههای نگهداری بهینه مراجعه کنید.
نتیجهگیری
از آنجایی که سخت کاری یکی از حیاتیترین بخشهای فرآیند فلزکاری است، استفاده از روغن سختکاری مناسب برای عملیات حرارتی بسیار اهمیت دارد. هیچ روغن خاموشکنندهای کامل نیست. همه آنها مزایا و معایب خود را دارند اما طیف گستردهای از گزینهها وجود دارد که با تحقیقات کافی میتوانند برای هر هدفی مورد استفاده قرار گیرند.
منابع
com. (n.d.-b). What is oil quenching? Basics of oil quenching and quenching oil types – ValvolineTM Global Europe – EN. https://www.valvolineglobal.com/en-eur/what-is-oil-quenching/
سوالات متداول
انتخاب روغن کوئنچ به عواملی مانند نوع فلز مورد عمل، سختی مورد نیاز و خواص مطلوب محصول نهایی بستگی دارد. برای راهنمایی به مشخصات مواد، نمودارهای عملیات حرارتی و توصیههای سازنده روغن مراجعه کنید.
دمای کوئنچ توصیه شده بسته به نوع روغن سختکاری و مادهای که تحت فراروی قرار میگیرد متفاوت است. به برگه اطلاعات فنی ارائه شده توسط سازنده روغن مراجعه کنید یا به دستورالعملهای عملیات حرارتی خاص مواد مراجعه کنید.
دفعات تعویض روغن به عواملی مانند تعداد سیکلهای عملیات حرارتی، آلودگی روغن و وضعیت کلی روغن بستگی دارد. تجزیه و تحلیل منظم روغن و بازرسیهای بصری میتواند به تعیین زمانی که تعویض ضروری است کمک کند.
روشهای تعمیر و نگهداری منظم، مانند فیلتر کردن برای حذف آلایندهها، نظارت و کنترل دمای روغن و استفاده از مواد افزودنی برای مهار اکسیداسیون میتواند به افزایش عمر روغن کمک کند. پیروی از روشهای نگهداری و جابجایی مناسب نیز ضروری است.
برخی از روغنهای سخت کاری برای مصارف چند منظوره طراحی شدهاند و برای انواع فلزات قابل استفاده هستند. با این حال، برای کاربردها یا آلیاژهای خاص، مهم است روغنی انتخاب کنید که با نیازهای عملیات حرارتی مواد مطابقت داشته باشد.
بله، جایگزینهای روغن کوئنچ شامل محلولهای پلیمری و حمام نمک است. هر کدام مزایا و معایب خود را دارند و انتخاب به مواد، سختی مورد نیاز و اهداف عملیات حرارتی خاص بستگی دارد.